H αδυναμία καταγραφής των αυθαιρέτων στην οικολογικά πολύτιμη δασική γη και η επιβολή των απαραίτητων κυρώσεων είναι προφανής και δυστυχώς αγνοείται σκανδαλωδώς από την Κυβέρνηση.Αυτό είναι και το συμπέρασμα της έκθεσης «Αυθαίρετα στη δασική γη της Αττικής», την οποία συνέταξε η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς, στο πλαίσιο συνεργασίας με τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου και Περιβάλλοντος Αθήνας.

Όπως προκύπτει από αυτή την έκθεση, στην Ανατολική Αττική που αντιμετωπίζει έντονο πρόβλημα παράνομων χρήσεων γης, έχουν εκδοθεί μόνο 1.050 αποφάσεις απομάκρυνσης / κατεδάφισης αυθαιρέτων από το 1991 μέχρι το 2010. Από τα δεδομένα, δεν προκύπτουν στοιχεία για εφαρμογή καμίας από αυτές.

Ο μεγαλύτερος όγκος των αποφάσεων κατεδάφισης αυθαιρέτων κτισμάτων αφορά τους παλαιούς Δήμους Κερατέας (60 αποφάσεις), Ραφήνας (60 αποφάσεις), Αχαρνών (40 αποφάσεις), Μαρκόπουλου Μεσογαίας (39 αποφάσεις) και Λαυρεωτικής (36 αποφάσεις). Αν και γίνεται σαφές ότι η έκδοση αποφάσεων κατεδάφισης για τα αυθαίρετα σε δασική γη είναι ελλιπέστατη και δεν αντικατοπτρίζει επαρκώς την έκταση και ένταση του φαινομένου, εντούτοις η σύγκριση με τα δεδομένα που έχουν προκύψει από το πρόγραμμα χαρτογράφησης των αλλαγών καλύψεων γης, το οποίο πραγματοποίησε το WWF Ελλάς σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, δείχνει σαφείς τάσεις οικιστικής επέκτασης στις περιοχές όπου καταγράφεται η μεγαλύτερη ένταση καταγεγραμμένων αυθαιρεσιών.

Η έκθεση εντοπίζει τις μεγάλες ελλείψεις της μέχρι σήμερα πολιτικής αντιμετώπισης της αυθαιρεσίας εις βάρος του δασικού πλούτου της Αττικής, την ελλιπέστατη καταγραφή των αυθαιρέτων και την απουσία συνολικής εικόνας του προβλήματος. Επισημαίνει επίσης το προβληματικό παρόν και το αβέβαιο μέλλον των διοικητικών μηχανισμών δασικής διαχείρισης και προστασίας.

Με δεδομένη την τρέχουσα πολιτική του ΥΠΕΚΑ για νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, η έκθεση αυτή αποτελεί επίκαιρη και τεκμηριωμένη τοποθέτηση γύρω από το φλέγον πρόβλημα της αυθαίρετης δόμησης και της υποβάθμισης του δασικού μας πλούτου από παράνομες χρήσεις.

Τον Οκτώβριο του 2010 στο Κάσελ δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το «Δίκτυο αλληλέγγυας αγροτικής οικονομίας» από οικολόγους-φάρμερ και καταναλωτές στα πρότυπα του αμερικανικού κινήματος Community Supported Agriculture.

 

Συγκεκριμένα πρόκειται για ‘σύμβαση αλληλεγγύης παραγωγών και καταναλωτών’: μία αγροτική μονάδα οικολογικής παραγωγής εγγυάται την αποκλειστική προμήθεια των προϊόντων της σε τουλάχιστον 50 νοικοκυριά. Το κάθε νοικοκυριό πληρώνει προκαταβολικά από 120 μέχρι 150 ευρώ μηνιαία τον αγρότη για την κάλυψη των εξόδων παραγωγής, επεξεργασίας και διάθεσης των προϊόντων.

 

Δύο είναι οι βασικές προϋποθέσεις: το αγρόκτημα πρέπει να είναι οικολογική μονάδα κοντά στους καταναλωτές (όχι πάνω από 200χλιμ.)

Δεύτερον, ο καταναλωτής (νοικοκυριό) παραλαμβάνει μία φορά την εβδομάδα τα αγροτικά ή και επεξεργασμένα προϊόντα π.χ. λαχανικά, αυγά, κρέας, γιαούρτι, ψωμί είτε στο σπίτι του, είτε σε μια κοινή διεύθυνση για όλους τους καταναλωτές της περιοχής που συνδέονται με ‘σύμβαση αλληλεγγύης’.

Το «Δίκτυο αλληλέγγυας αγροτικής οικονομίας» διαθέτει μέχρι στιγμής 21 μεγάλα αγροκτήματα σε ολόκληρη τη Γερμανία. 

 

Με το δίκτυο αυτό οι καταναλωτές προμηθεύονται φρέσκα, υγιεινά, αγροτικά προϊόντα και τρόφιμα από την περιοχή. Επίσης ξέρουν πώς καλλιεργούνται ή πώς παρασκευάζονται καθώς μπορούν κάθε στιγμή να επισκεφθούν το αγρόκτημα. Ενισχύουν τις παραδοσιακές και τοπικές ποικιλίες σε φρούτα, λαχανικά και κρέας. Και το σημαντικότερο συνδέονται προσωπικά με τον παραγωγό και το προϊόν που απολαμβάνουν. Μαθαίνουν να σέβονται τη γη και το περιβάλλον.

Από την άλλη οι αγρότες ή οι φάρμερ έχουν λιγότερο άγχος, διότι δεν εξαρτώνται τα προϊόντα τους από τις τιμές της αγοράς, δεν ενδιαφέρονται για επιδοτήσεις και ότι συνεπάγεται με αυτές, ξέρουν για ποιούς παράγουν και έχουν διασφαλισμένη την αγορά των προϊόντων τους.

Δίκτυα αλληλέγγυας αγροτικής οικονομίας υπάρχουν επίσης στη Γαλλία, την Αυστρία και την Ιαπωνία.